آمرزش من از تو خدا غریب نیست‏

از بنده جرم و عفو ز مولا غریب نیست‏

وهّابى و جوادى و مُعطىّ و ذوالمنن‏

بنوازى ار به لطف گدا را غریب نیست‏

افتاده‏ام به خاک درت از ره نیاز

راهى دهم به عالم بالا غریب نیست‏

سودى نمى‏رسد به تو از طاعت کسى‏

گر بگذرى ز جرمِ بَرایا غریب نیست‏

از بنده دور نیست که جرم و خطا کند

بخشیدن از خداى تعالى غریب نیست‏

اقرار مى‏کنم به گناهان خویشتن‏

رحمى کن اى کریم و ببخشا غریب نیست‏

گر معصیت سزا نبود معصیت مبین‏

بیچارگى ببین ز تو اینها غریب نیست‏

از من غریب نیست که سوزم در آتشت‏

ور تو دهى به نزد خودت جا غریب نیست‏

از حدّ خود زیاده اگر مى‏کنم طلب‏

در حضرت کریم تمنّا غریب نیست‏

فیض است و درگه تو از این در کجا رود

الحاح بر در تو خدایا غریب نیست‏

دارم محبت نبىّ و دگر خاندان او

گر در جوارشان دهیم جا غریب نیست‏