ما هم امروز خندیدیم. - آیین جوانمردان
دنیا همچون مار است سودن آن نرم و هموار ، و درون آن زهر مرگبار . فریفته نادان دوستى آن پذیرد ، و خردمند دانا از آن دورى گیرد . [نهج البلاغه]
بچـــه‌هـــا کسل شده بــودن ُ حوصله نداشتن . حـــاجی دَر ِ گــوش یکی داشت پچ پــچ میکرد ُ زیــر چـِشی بــقیه رُ مـــی‌پـــایـید . انگار شیطنــــتش گـــــُل کـرده بـود . حـاجـی رفت بـیرون با یـــه عراقی ِ بـــرگشـت تــو ... بـــچه ها دُویـــدن دور حاجـــی ُ عراقی ِ . حاجی عراقی َ ر ُ ســپرد بــه بچه ها ُ خـــودش رفــت کنـــار . اونام انـــگار دلشــون مــــی خواست عقهد‌ه هاشون ُ رو سر یکی دیگه خالی کنن ، ریختــن ســـر عراقی ُ شــروع کردن بـــه مــشت ُ لــگد زدن بــه اون . تا خورد زدنـــش . حاجـــیم هیــچی نـــمی گــفت . فـــقــط نگاه می کرد . یکــی رفت تــفنگش ُ آوُرد ُ گـــذاشت کنـــار ســَر عـــراقی . عراقـــی رنــگش پـــرید زبون بـــاز کرد کــه « بـــابـــا ، نکنید ،نــکشیدم ! مــن از خـــودتونم . » و شروع کرد تنــدتند ، لــباسایــی رُ که کــش رفته بــود کــندن و غر زدن کــه « حــاجی جــون ، تــو هـم بـا ایــن نقشه هات . نــزدیک بــود ما رُ بــه کشتـــن بــدی . حـــالا قیافم شبیه عراقیاس دلــیل نمــی‌شه که … » بچه ها همه زدن زیـــر خنده . حاجیــم می خندید .
