- هیچ فرمان و یا دستوری از سوی حزب نازی برای نابودسازی یهودیان وجود ندارد. در میان مدارک بدست آمده از آلمان پس از سقوط حتی یک برگه یا سند وجود ندارد که به عنوان دستور کشتار یهودیان از سوی مقامات به افسران و یا گزارش انجام این عمل از سوی انجام دهندگان به مافوق*هایشان تلقی شود. همچنین هیچ برنامه، طرح، سازمان و یا حتی مدارک بودجه و حسابداری نیز برای کشتار یهودیان یافت نشده*است.

02 - تجهیزات صنعتی کافی و حتی سوخت کافی برای سوزاندن اجساد این تعداد از قربانی در تمام مناطق تحت اشغال آلمان وجود نداشته*است. ظرفیت کوره*های جسد سوزی (و نه آدم سوزی) کشف شده، حتی به اندازه سوزاندن اجسادی که به دلیل گرسنگی و بیماری فوت شده بودند نیز نبوده*است.

03 - با وجود فعالیت سرویسهای اطلاعاتی متفقین و با وجود نزدیکی اردوگاه*ها به مناطق سکونت مردم عادی، تا پیش از پایان جنگ، هیچ منبع رسمی، سازمان بین*المللی و حتی کشورهای دشمن آلمان، ادعایی مبنی بر کشتار گسترده یهودیان نکرده*اند.

04 - بررسی* آمار یهودیان قبل و بعد از جنگ گواه آن است که در طول دوره جنگ جهانی دوم، با احتساب کسانی که به عنوان سرباز در جبهه*های جنگ جان خود را از دست داده*اند، حداکثر پانصد هزار یهودی از دنیا رفته*اند.

05 - دروغ بودن برخی از اعترافات و شهادت*ها حتی در دادگاه نیز اثبات گردید. برای مثال در دادگاه داخائو یک شاهد یهودی به نام اینشتاین مدعی شد که متهم ، برادر وی را به قتل رسانده*است. متهم خاطرنشان کرد که برادر شاهد بر روی صندلی تماشاچیان نشسته*است. در صورتجلسه دادگاه ثبت شده*است که بازپرس با فریاد به شاهد خود (اینشتاین) گفت: «چطور می*توانیم این خوک را اعدام کنیم، در حالی که توی احمق برادرت را به دادگاه آورده*ای؟»