بسمه تعالی
سلام.
من به تجهیزات نظامی و البته به جان نظامیان اهمیت زیادی میدم برای همین همیشه دنبال این هستم که طرح های نظامی قدیمی رو آپدیت کنم و یا یک طرح جدید بدم.البته چون در ایران این علاقه من مقداری جا نیوفتاده هست و مکان مشخصی برای ارائه این ایده ها وجود نداره تصمیم گرفتم بعضی از این ایده ها رو در وبلاگم بذارم.
اینو یادتون باشه که هر ایده ای میتونه سر آغاز یک تحول بزرگ باشه پس از بیان ایده هاتون نترسید.
اول اید همن درباره ناوچه ها ی دریایی ایران هست.ناچه اول ناو جماران هست.
بنظر شما اشکالات این ناو در چه قسمت هاییش هست؟
نظر من این هست که استفاده از سیستم راداری به صورت فعلی ایجاد یک نقطه ضعف در این ناوچه کرده چون با اصابت ترکش و موج انفجار از کار میوفتن و یا خسارت سنگین میبینن.
و اما راه حل این مشکل که قبلا پیدا شده:
پوشیده شدن تمام سطح ناو مشکلات قبلی رو از بین میبره اما مشکلات جدیدی رو ایجاد میکنه که با استفاده از سیستم های آسانسوری و دریچه های پرتاب قابل حل هستند.چیزی که دارید میبینید از لحاظ تدافعی در حد صفر هست اما وقتی سیستم های پدافندی از محفظشون خارج میشن برگ برنده با ناوچه خواهد بود بخصوص با تعبیه این سیستم در نقاطی که محدوده وسیع تری رو پوشش بدن و البته سیستم پدافند دارای قابلیت های بالایی باشه.
دریچه های پرتاب اژدر بدلیل خاصیت های عملیاتی اژدرها در بیشتر نقاط قابل کارگذاری هستند.
و اما مشکل بزرگی بنام سیستم موشکی که اصل قدرت این ناوچه رو تامین میکنه و ضامن بقای اون هست.این ضعف رو با اصلاح حرکتی موشک ها میشه برطرف کرد به این صورت که موشک ها مثل حرکت تدافعی موشک کرم ابریشم قابلیت مانور و جابجایی بالا داشته باشند و بعد از خروج از محفظه پرتاب مسافتی رو طی کنند و با تغییر جهت به سمت هدف حرکت کنند.اکثر موشک ها حرکتشون به صورت عمودی آغاز میشه و این مستلزم وجود فضای باز هست که در این نوع پوشش بسیار محدود هست اما با سیستم های با قابلیت جابجایی بالا هم میتوان محفظه پرتاب رو در قسمت باند هلی کوپتر مستقر کرد و به صورت دوره ای پس از لانچ کردن اون ها رو جایگزین کرد.
کلمات کلیدی :
